Ziyaretçi Yorumu

     Merhaba, dün Ziyaretçi adında bir hikaye paylaştım sizinle (okumamış olanları buraya alalım lütfen) ve hikayenin sonunda size, sizce ön plana çıkan olay neydi, diye sordum. Okuduğunuzda hikayede ne gördüğünüzü öğrenmek istedim çünkü anlatılmak istenen ve anlaşılan şey her zaman aynı olmuyor ki bu bir hikaye olduğundan dolayı aynı olmaması da çok doğal. O sebeple bu hikayede ne olduğunu size ayrıca anlatmaya karar verdim. Şimdi izninizle bazılarınızın delirmiş olduğunu düşündüğü kızımızı anlatmaya çalışayım.

      Hikayemiz içinde bulunduğu boşlukla mücadele eden bir kızı anlatıyor. Aslında mücadele etmekten çok onu yok saymak, bastırmak için çabalıyor. Bu boşluk onun hayatını yaşamaya değer bulmamasına sebep oluyor bu yüzden gerçek şeyler yaşamamayı tercih ediyor. Bütün bu uçuşan sahte mutlu anlar ve anılar onun gerçek olan hiçbir şeyi hatırlamak istememesine sebep oluyor, işte perdeler burada devreye giriyor; hayatını parçalara, sahnelere ayırıyor böylece bir önceki sahneyi/perdeyi tamamen görmezden gelebiliyor. Bütün bu gerçeklikten kaçış, içinde hissettiği boşluktan ileri gelmesine rağmen onunla mücadele edip değiştirmeye çalışmıyor. Aslında değiştirebileceğine, onu mutlu edecek bir hayat yaşayabileceğine de inanmıyor. Bu inançsızlığı da onu sadece yaşamış gibi yapmaya itiyor. Kurduğu en ufak planı bile gerçekleştirmemesinin sebebi de bu. Hayatıyla ilgili minik detaylar kurgulayıp sonra da onları yok sayıyor. Ya da daha büyük planlar kurup onların kendisine verdiği anlık tatmin duygularıyla yaşıyor. Fark ettiniz mi bilmem, hareket halindeyken her şey yolundaymış gibi davranabiliyor sadece, sadece o zamanlar kendine içindeki boşluğu unutturabiliyor. Ama şehrin sessizliğe gömüldüğü, artık yapacak hiçbir şeyinin kalmadığı zamanlarda bu boşluğu yok sayması da mümkün olmuyor ve bu vakitlerde artık yapabileceğinin en iyisi olan sahte kötü anılarla teselli buluyor. Siyah perdenin sebebi bu, bu boşluk yüzünden hissettiği olumsuz duyguları sahte anılara yüklemeye çalışıyor gerçi başaramıyor ama kendi yarattığı ziyaretçisi bile o zamanlarda olumsuz bir bakış açısına bürünüyor. Hikayedeki ziyaretçi sizsiniz elbette. Ziyaretçinin bu kadar ön planda olmasının sebebiyse karakterimizin fazlasıyla yalnız olması. Ne ev arkadaşıyla, ne patronuyla, ne de çevresindeki hiç kimseyle tatmin edici bir ilişkisi yok. Bütün bu sahneler de onun kendi yalnızlığına bulduğu bir çözüm aslında, tabi buna ne kadar çözüm denebilirse. Çünkü bu sahneleri yalnızlıktan kurtulmak için kurguluyor olsa da bütün bunlar onu çevresine karşı daha ilgisiz hale getiriyor ve bu ilgisizlik yalnızlığının sebebi olmaya başlıyor artık. Kendini bir kısır döngüye sokmuş oluyor dolayısıyla. Ve aslında bu kısır döngü hikayenin bütününde de var. Hikayeye her başlayan kişi onun hayatına yeni bir ziyaretçi olarak girmiş ve bitirdiğinde ise çıkmış oluyor. Hikaye onun hayatının bir haftasını anlatmıyor sadece, hayatının tamamı orada.  Zaten bu yüzden hikaye kendi içinde de bir kısır döngü.